(hinubad sa balak ni Louis Simpson)
Ayaw na og sulat.
Sa akong kasubo,
wala na ang akong kahayag.
Dihang nahanaw ka sa tag-init,
ngitngit na ang akong kwarto.
Sirado na usab ang akong mga bukton.
Kon tuktukon mo ang akong dughan,
sama lang kana sa lubnganan.
Ayaw na og sulat!
Ayaw na og sulat.
Kinahanglan makamao
kita og unsa ang kamatayon.
Gimahal ko ba ikaw? Pangutan-a ang ginoo.
Susiha ang imong kaugalingon.
Nasuta mo ba?
Sa paglitok mo sa pulong nga gugma
nga ana-a ka sa halayo
susama lang sa langit nga lisod kab-uton.
Ayaw na og sulat!
Ayaw na og sulat.
Gikahadlukan ko ikaw.
Nahadlok ako sa unya nga handuraw.
Kay ang handurawan ang naghupot sa tingog
nga sa kanunay kong madungog.
Ayaw hatagi og tubig, ang di kamaong moinom,
Ang hulagway mo anaa sa Pulong.
Ayaw na og sulat!
Ayaw na isulat, ang maaghop mong mga pulong
kay wa ko kini hagita nga dili na tan-awon,
Mura og misaliyab ang imong tingog
sa akong kasing-kasing, nagpakita kanako
tabok sa imong pahiyom
Daw imong mga halok nga napatik sa akong dughan.
Ayaw na og sulat!
