ang akong iro nga si Pongpong
tambok, baga ang balahibo nga itom
kusog mopaghot, mubo, taas ug ikog,
tangkag ug dalunggan, simag ug mata,
taas ug nguso, kusog mopaulit sa among
limpyada nga silingan nga naarag
panilhig sa iyang nataran: manicured lawn,
decorated with white stones from Bayangan
Island, diin ang balas didto as white as your
pearly teeth.
tuyuon gyod ni Pongpong ug kalibang didto
sa lawn ni Ms. Ligaya, dayog dagan pauli
sa among balay,lusot sa gate nga steel.
haskang punguta sa among silingan, gustong
makigdayalog kanako bahin niining iro nga walay
batasan, matod pa niya: Sir Bastasa, palihog daw kog
hikot sa inyong iro, aron dili na kini malibang sa
akong nataran" samtang si Pongpong atua sa kilid
sa gate, nagpitokpitok ang simag nga mata.
tubag nako, Ms. Ligaya, anad na man na sila nga gawasnon,
kon akong hiktan, magpunay gyod kanag syagit, buntag hangtod
na sa gabii. Pero sagdi lang, akong sulayan.
sa ikatulo ka adlaw, mibalik na usab si Ms. Ligaya aron
pahimangnoan na usab ako sa gibuhat ni Pongpong nga
naa ra laging kalibang sa iyang manicured lawn. (Wala man
god kini steel gate, aron unta dili makasulod ang iro)
"Sir, ang imong iro, sige lang gihapon ug kalibang sa
akong nataran, mosabot ka unta bahin aning butanga"
akong giestorya si Pongpong, gisuginlan sa maong reklamo,
nagpitokpitok gihapon ang iyang simag nga mata, nga morag
kapaakon sa iyang kontra.
pagkaugma, mibalik na usab si Ms. Ligaya, ug gibalik balik
ang maong reklamo, ug ambot unsa pog ang akong natubag
nga ang mata ni Pongpong wala naman nagpitokpitok kay basin
nakasabot sa akong paglaban sa iyang kagawasnon: moadto sa simbahan,
mokuyog sa merkado, mosuroy sa plaza, makigdula sa laing mga iro,
mohabal sa daghang mga baye, maligo sa baybayon, mosakay sa pick-up,
makaambak ug habog sa likod sa among balay, kay lagi dili gyod ganahan
nga huktan.
ah, nakahinumdom na diay ako, "Ms. Ligaya, ako nang gisultian si Pongpong,
magpitokpitok man gihapon ang iyang simag nga mata, mokiwil man lang
ang iyang taas nga ikog, mohapla man ang iyang tangkag nga dunggan,
ug misamot man hinoon katambok ug kadako ang iyang tiyan. Wala gyod akoy
nahimo, dili gyod patoo kanako. Busa, ako na lang kining gipiyal kanimo.
Nia man siya, pag-estorya daw mo, basin ug magkasinabot mo."
pasayloa ang amo nga iro sag batasan, respeto sa kagawasan. Hangtod karon
ang tanan namong mga iro, dili gyod mahuktan. Nakasabot kong Pongpong kay
ako usab mismo, bisag magulang gamay sa iro, dili gyod pod pahukot ug silingan.
