hukot

 ang akong iro nga si Pongpong

tambok, baga ang balahibo nga itom

kusog mopaghot,  mubo, taas ug ikog,

tangkag ug dalunggan, simag ug mata,

taas ug nguso, kusog mopaulit sa among

limpyada nga silingan nga naarag

panilhig sa iyang nataran: manicured lawn,

decorated with white stones from Bayangan

Island, diin ang balas didto as white as your

pearly teeth.

tuyuon gyod ni Pongpong ug kalibang didto

sa lawn ni Ms. Ligaya, dayog dagan pauli

sa among balay,lusot sa gate nga steel.

haskang punguta sa among silingan, gustong

makigdayalog kanako bahin niining iro nga walay

batasan, matod pa niya: Sir Bastasa, palihog daw kog

hikot sa inyong iro, aron dili na kini malibang sa 

akong nataran" samtang si Pongpong atua sa kilid

sa gate, nagpitokpitok ang simag nga mata.

tubag nako, Ms. Ligaya, anad na man na sila nga gawasnon,

kon akong hiktan, magpunay gyod kanag syagit, buntag hangtod

na sa gabii. Pero sagdi lang, akong sulayan.

sa ikatulo ka adlaw, mibalik na usab si Ms. Ligaya aron

pahimangnoan na usab ako sa gibuhat ni Pongpong nga

naa ra laging kalibang sa iyang manicured lawn. (Wala man

god kini steel gate, aron unta dili makasulod ang iro)

"Sir, ang imong iro, sige lang gihapon ug kalibang sa

akong nataran, mosabot ka unta bahin aning butanga"

akong giestorya si Pongpong, gisuginlan sa maong reklamo,

nagpitokpitok gihapon ang iyang simag nga mata, nga morag

kapaakon sa iyang kontra.

pagkaugma, mibalik na usab si Ms. Ligaya, ug gibalik balik

ang maong reklamo, ug ambot unsa pog ang akong natubag

nga ang mata ni Pongpong wala naman nagpitokpitok kay basin

nakasabot sa akong paglaban sa iyang kagawasnon: moadto sa simbahan,

mokuyog sa merkado, mosuroy sa plaza, makigdula sa laing mga iro,

mohabal sa daghang mga baye, maligo sa baybayon, mosakay sa pick-up,

makaambak ug habog sa likod sa among balay, kay lagi dili gyod ganahan

nga huktan.

ah, nakahinumdom na diay ako, "Ms. Ligaya, ako nang gisultian si Pongpong,

magpitokpitok man gihapon ang iyang simag nga mata, mokiwil man lang

ang iyang taas nga ikog, mohapla man ang iyang tangkag nga dunggan,

ug misamot man hinoon katambok ug kadako ang iyang tiyan. Wala gyod akoy

nahimo, dili gyod patoo kanako. Busa, ako na lang kining gipiyal kanimo.

Nia man siya, pag-estorya daw mo, basin ug magkasinabot mo."

pasayloa ang amo nga iro sag batasan, respeto sa kagawasan. Hangtod karon

ang tanan namong mga iro, dili gyod mahuktan. Nakasabot kong Pongpong kay

ako usab mismo, bisag magulang gamay sa iro, dili gyod pod pahukot ug silingan.