kahayag

kadtong mga bakakon
sayod ka
dili gayod kaharong sa
moabot nga
kahayag

imbis makakita
mabutaan...

ang imong kasakit

ang sakit sa dughan
gisulayan og kumot sa kamot
aron ang sakit
malimtan sa laing sakit

apan nagpabilin ang sakit
sa dughan

busa misulay ka og awit
diha sa silong sa bulan
giduyugan ka sa bugnaw nga
hangin sa kagabhion
mitayhop og apil ang dagat
sama sa usa ka taghoy


nadungog kini sa mga nahikatulog
nga mga gangis

gusto unta nilang moapil apan
nahingaw sila
nabati nila ang imong kasakit
og namati lamang sila

pagkaugma
pagkadaghan sa mga dahon sa naga
nga nangahulog
diha sa tiilan sa usa ka dakong lasang

pati gani ang mga
bitin
nalisang...

ang dili ug ang unta...

dili mapapas
sa kusog nga ulan ang
tunob diha
sa lapok

dili maguba sa panahon
ang mga tunob
nga mitaplak sa
bato nga
kasingkasing

unta kon diha lang
sa balason nga
baybayon

nalimtan ko na unta
ang tanan kanato
sa dayon...

kon mawa ka, akong adlaw...

naghisgot siya
sa pagkahulog sa tulo ka bitoon
wala'y nawala
daghan pang nahibilin sa langit

kagabii
nahugno ang iyang dughan
sa dihang
nahulog ang bulan didto sa
lanaw
nag-aso ang tubig
sa tumang kainit
dayog kawala
sa kahayag nga hinulman

karong buntag
wala mitunga ang akong adlaw

Ang tahas sa ulan

nagpabiling lig-on
ang balikong sanga
dihang gibanlasan
sa ulan ang lapukong
mga tunob

kabahin sa kamingaw...

dili angay kahadlokan ang
kamingaw

kay kon mahadlok ka
sungog-sungugon ka man hinoon

bitad-bitaron niya ang imong tiil
og iyang kuso-kusohon ang imong buhok

apan kon imo kining hangpon sama sa usa ka amigo nga dugay na nimong wala makita
gakson, hagkan, amomahon, paimnon, palingkoron og imbitahon og katulog sa imong tupad sud sa napulo ka adlaw

nan, moingon ang kamingaw, " kining tawhana isog, adunay kalalom, dili mahadlok sa tumang
kahilom, dili malisang kon magdugo na ang kasingkasing..."

lantawon ka niya gikan sa imong buhok hangtod sa imong lapa-lapa og magpabilin sa iyang
kataposang pulong, " ikaw, makamao na nga mabuhi diha sa pag-inosara og busa si Bathala
misalig na sa imong kalig-on"

og dayon kinig biya sa imong balay
nga dili na gani mananghid og wala na kini maghatag kanimog mga timailhan nga ikaw
iya pang balikan

nalipay ka kintahay
apan sa pipila ka gabii miabot ang usa ka paghandom diha kaniya nga imo na
nga naandan....

ben thanh

ang bulingiton nga bata
mitutok sa usa ka dulaan

nga gihawiran sa tindero
og ikaw namili og ang mata

sa bata nga iyang kalibotan
naglirawliraw sa usa ka

damgo sa ala una sa hapon
wa nimo maantos mihirit ka

sa imong pitaka gipalit ang
maong dulaan og imong

gihatag sa maong bata og
sa usa ka hapsay nga pahiyom

gibati mo ang kinabuhi
nakita mo ikaw, kaniadto....

gitultol nimo ang lawak
sa usa ka kaadlawon og

gibuhat mo ang naandan
ang kalami nga dili kabayran

sa mga nagdilaab nga mga
pulong nga dili mo na gayod

mapalong sa mga pakiat sa
kangitngit diha sa umaabot nga

kahayag sa mga kitik sa damgo
diha sa imong dughan

pagkabuntag bation mo na
usab ang lahi nga katulugon.

pagmata nimo sa usa ka damgo...

adunay mga panghitabo
nga dili kapugngan

sama sa kamatayon sama
usab sa gugmang nagbaha

nga bisan unsaon nimog
kalimot sa adlaw motunga

lang gayod gihapon diha sa
imong damgo

naglagot ka apan usahay
mopahiyom ka kay bisan

unsaon lami lang gayod
gihapon.......