dili gihapon malimot

 nakatawa ko nimo

giambat ko baya pod ikaw

kay mora bag

sa imong feeling

usa ka lamang sa grano sa balas

sama sa gilitok ni Maras,

tan-aw kaha nimo langit ko?

o kaha habog nga palasyo

nga gilabat sa semento ug sa

puthaw?

ang imong gihangad 

dakong bakak,

usa lamang ka simbolo

nga walay kahulugan,

nahisama gihapon sa akong

gihangad kaniadto

nga karon nahagbong,

napandol, nahulog, naputol,

walay ulo, walay lawas,

wala gani kamot, nga kaniadto

mohawid kanako

dayon mopasalig nga nindot

ang kalibotan

nga kining tanan molungtad

kolon, lapok nga migahi sa tumang

hulaw,

tulay nga gabok

hanging bridge nga uyog kaayo

ang mga kwerdas niini naghinay hinay

ug kaputol sa 

asgad nga ginhawaan sa dagat

nahilis sa taya ang

mga hawid ug kapit.

naunsa ba ang nahitabo kanako?

nawala ang pagsalig sa tanan,

nakikisakay na lang

nagpauyon uyon 

mitukar sa musika sa panahon

misayaw

giusob ko na ang balay sa kalipay

ang duha ka pultahan gidugangan

daghang lutsanan ang kasakit

sulod gawas, walay tinagdanay

kon naunsa ug unsa ang sunod nga

hugna

didto sa gawas anaa gihapon ang

karaang lingkoranan diin si papa 

maglingkod, manigarilyo magpasupot

sa iyang mga damgo 

pinaagi sa sunod sunod nga aso

gabon, panganod, 

hulmahan, papason, dayon sa

pagpahawa na niini

ang hunahuna matulog,

mopahulay, 

gusto nga unta wala nay

mahinumduman, nga wala nay

mobalik, 

kay ang pangutana nagpabilin,

unsa ba? wala kay pulos, walay

mahitabo, walay mabag-o , walay

kataposang paningkamot 

unya dili gihapon malimot.

nakatawa ko nimo,

apan sa tinood lang

nalooy ko,

wa ko nahimuot

sa pagkaitos ning tanang

mga kalas-ot.