nagtubo ako nga wala ka,
inampingan ug puno
sa pag-atiman,
wala nila ako tuguti
nga makigbugno sa gubat
sa kinabuhi
sila nga nahikatulog na sa suwab
sa kalibutan mao ang kanhi
kong mga pako
nga gisakmit na sa kangitngit
subayon ko unta ang agungoy
sa hangin
aron masuta ko ang
tuburan sa kasakit
ug kalipay
apan ikaw ang akong nakita
sa hanap nga kapunawpunawan,
ikaw ang lim-aw nga gikutaw
sa libog kong pangisip
kuspaw ang imong pamayhon
sama lang sa imong laraw
dili ikaw ang tubag
sa akong mga pangutana
og salimu-ang
tuktukon ko ang pultahan
sa langit
lungkabon ko ang giyawihang
mga bintana
pamuniton ko ang mga nayagyag
nga mga bitu-on
ug isabwag ko kini
sa mga lunhaw pa og pangisip
uslan ko ang mga pako
ug anting-anting sa mga anghel
aron paghagwa sa ilang katulugon
