Samtang gisungog ta sa kagubot sa kangitngit
gipangutana ko nimo, ang nahisulod kanako
kon nganong nipalid ang mga dahon
kon nganong matam-is ang halok
kon nganong madilaabon ang akong mga gakus
kon nganong talagsaong nigapos
ang imong kamot sa akong mga kamot
kon unsay nahitabo sa mga kahitaboan
ug nihigayon ang kahigayonan sa mga butang
sumala sa ilang pag-andam, ug dili sa atoa
kon nganong makabisog ang kadlawon
ug kon nganong niuwan sa imong panamilit.
Gihapuhap sa imong mga tudlo
ang mga lanot sa akong buhok,
ang akong mga kilay ug tabon-tabon
ang palibot sa akong mga ngabil
nagdahom unta nga malantaw ang imong tubag
sa tanang mga ingon ani, mabasa ang hulma sa kong dagway
kon giunsa nako gibuhian ang akong kahadlok
sa gabiing managsama sa usa ka libong gabii
nga ikaw ang akong giatubang, ug dili sila
ug ako ang imong giatubang, dili usa kanila.
Nanghitabo ang kahitaboan sa mga butang
sumala sa ilang pag-andam
sama ani, nagsayaw-sayaw ang diyes mil
nga abo sa kalibogan sa taas sa atong abaga
ug namalihug ang imong handuraw sa imong kasingkasing
aron di maablian ang mga gisiradoan
aron dili moligwat ang mga gitukod nga paril
maong, nakit-an nato ang isig usa
lutsanan, sa gihiusa nga kalag.
Busa, gisultian kita karon
nga mahibaw-an nimo ang tubag kon ikaw mahigugma.
