ang lamat

niadtong panahona
nanira ko sa akong lawak
walay bisag usa nga
akong gipasulod bisan
unsa pa ang hangyo 
bisan unsa pa ang
mga tintal

gipangtago ni tatay
ang tanang kutsilyo sa
balay
si nanay usab nagsugod
diha sa iyang
kahilom

mipanaw ang akong hunahuna
misaksi sa dakong linog
diin didto nahugno ang palasyo
natabunan ang hari ug rayna
samtang naghawiray sa ilang
duha ka kamot

natabunan ang tanan
napuli ang baga nga abog
diha sa kapaspas sa
panahon
migitib ang mga sagbot
ang kabag-ohan

sa dihang giablihan ko na
ang lawak
nakita nila ang kalahian
dili na kuno ako
ang mibutho
gikan sa lubnganan

nanamin ko sa tumang
kahadlok
samtang ang bag-ong
dayo sa maong dapit
mikihat, mitanyag sa iyang
kamot sa usa ka
pasalamat