dili ko gustog trahedya

nabasa ko ang imong balak kabahin sa babaye ug lalake nga nagpahungaw sa ilang kainit didto sa balay nga biniyaan sa ibabaw sa bungtod sa silong sa dakong punoan sa mangga.
nindot kadtong silang duha naghagwa, hinay hinay nga gikuha ang ilang mga sapot, samtang ang ilang mga ngabil nagduladula apil ang dila. 
dakong daub diha sa dughan ang naghatag ug kainit sa ilang kagabhion.
gihakop sa babaye ang init ug gahi nga pagkalalaki 
 samtang ang lalake usab mihaploy sa nagbasa ug naghinamhinam na usab nga pagkababaye.
nindot paminawon ang ilang awit, diha sa mga utong ug panaghoy, 
unya ikaw atua nanilip mikalit ug sulod sa maong lawak dayog handos sa imong gidalang sundang.
laing kamatayon ang nahitabo didtong dapita.
mikuyos ang akoa, unya nakaingon kog ngano ba nga ang gugma usahay moabot man sa usa ka trahedya?

ang pakighilawas unta didto lang kutob sa kalami.
kon adunay nay mga gibayaw sa langit nganong imo pa man gayong guruyon paingon sa init nga kalayo sa gipuy-an mong ispedno?
 
kon mahimo ayaw kog yab-i anang   init kaayo nga sabaw nga
makapaslot among  panit diha sa among paningkamot nga kami dinhing kalibotana nalipay bisag sa makausa lamang sa mubo kaayong higayon?

ug nganong di ka na lang usab mangitag imong kalipay? ug nganong ang maong sugilanon sa kibuhi taposon man nimo sa kamatayon?