mogawas lang gihapon ang tinood

wala ko kadongog sa sama kaninyo
nga moingon nga kamo usab saypan
ning panghitabo karon

gikan pa kaniadto, sa gamay pa ako,
sa inyong pagpanaway, kamo lang gayod
ang sakto, ang sila, mao kanunay ang sayop
ang mga walay puangod

sa akong pagkaulitawo mikuyog ako
kaninyo, panon kita sa nipis nga agianan,
naghuot kita sa atong mga pagsyagit,
nag-aligi ang atong mga kapungot,

sa likod nato, daghan ang nahapla,
dunay nangamatay, apan kutob ra kita
sa pagsugid sa ilang mga ngalan,
unya ang ilang ginikanan, atua walay hunong
ang pagmahay, nganong kita ang
nagkuyog sa panon, misulong, dayon
mibiya.

miabot ang kabag-ohan sa akong kinabuhi,
wala na ako mitoo sa panon,
wala na ako diha sa kadaghanan

sa akong lamesa, anaa ang usa ka init nga kape
ug ang gamay nga pan,
alas tres na sa kahaponon.
sa akong bentana makita ko ang
kainit sa panahon, diha sa nangaloyloy nga
dahon
apan bisan pa niini
gikalipay ko ang gamayng kabugnaw sa 
hangin gikan sa kabungtoran
likod sa akong balay
lahos sa akong mga bentana nga abre
kanunay
sa pultahan nga walay
kandado o trangkahan

abre ang mga pultahan sa akong handomanan
ug sa akong mga gihandom
anaa ang bolpen ug blanko nga papel
sugdan ko na usab
pagsulat ang mga ngalan
sa mga gipatay ug sa nahibiling
mga buhi 
apan wala na dinhi sa atong lugar

nagpakahilom na usab sila
nga mora ba nga sama kanako
dili na kaayo ganahang
mangilabot

dayag gihapon ang mga bakak
dayag gihapon kaayo ang nagbalikbalik nga
kasaypanan
apan ang paglaom anaa kanunay
kay sa kataposan
mogawas gihapon ang tinood
unya kadtong sad-an
sa kanunay
pagasilotan.