sa verandah
sa ubos mao ang mga lantipay
og ang mga bato nga nagpasad
atua na ang sunoy
nagbirigbirig sa himungaan
labong ang lubi nga daghang butong
sa kilid sa atop sa balay
ang upat ka iro nagdakpanay
unot-unot sa balilihan
hinay ang hangin nga gikan
sa dagat
ang anahaw nga akong gitanom
milabong
nakatigom og kahabog
ang punoan sa nangka
kusog ang pagpangudlot
bisan sa hulaw
duro sang pangalimyon ang
sampaguita og
kamuning
nagtindog ko sa kilid sa
puthaw nga abatanan
gipatong ang akong duha
ka siko og ako
namalandong:
ang tanan
gikan sa kalibotan
ang kahoy
ang hangin ang tubig
ang mga hulmigas
ang mga alibangbang
ako
ang mga iro ang mga
lantipay
ang punoan sa nangka
ang hangin nga gikan sa
dagat
ang tabili nga nagkamang
sa sanga sa anahaw
ang lubi nga layog
ang mga bato nga nagpasad
sa dalan
ang mga iro nga nanggiunot
kapamilya nato ni
choy!
sagrado ang kinabuhi
kinabuhi sa iro, sa lantipay, sa lubi,
sa hangin, sa dagat, sa mga bato
sagrado
balaan
tahoron ta kining tanan
tahoron pod nako
ang akong kaugalingon
balaan ang tanan
kapamilya
kauban
ang hangin nga gikan sa dagat
ang ginhawa sa kahoy
akong giginhawa
ang akong mga pangagho
ginhawa sa kahoy
wala gani akoy katungod sa pagkutlo
sa dahon sa nangka
sa walay pagtugot sa iyang punoan
wala ako'y katungod sa pagbadlong sa
pag-unot sa akong mga iro
dinha sa balilihan
salamat ani nga poem. hasta ako nakadalikyat hinoon ug pamalandong
ReplyDeletekini pod, naghisgot ani...
ReplyDeletehttp://www.youtube.com/watch?v=Btzugl11v0g
excerpt from "Food For The Eagle", ni Adam Savage (Humanist)
ReplyDeleteThere may be no purpose, but its always good to have a mission. And I know of one fine allegory for an excellent mission should you choose to charge yourself with one: Carlos Castaneda's series of books about his training with a Yaqui indian mystic named Don Juan. There's a lot of controversy about these books being represented as nonfiction. But if you dispense with that representation, and instead take their stories as allegories, they're quite lovely.
At the end of The Eagle's Gift, Don Juan reveals to his student that there's no point to existence. That we're given our brief 70-100 years of consciousness by something the mystics call "The Eagle," named for it's cold, killer demeanor. And when we die, the eagle gobbles our consciousness right back up again.
He explains that the mystics, to give thanks to the eagle for the brief bout of consciousness they're granted, attempt to widen their consciousness as much as possible. This provides a particularly delicious meal for the eagle when it gobbles one up at the end of one's life.
And that, to me, is a fine mission.
Thank you.
http://www.boingboing.net/features/savage.html