si lenlen nanarbaho sa
manila ug tulo ka tuig
gibiyaan ang tulo ka
anak samtang gagmay
pa sila, gani ang usa
puya pa tungod lagi
sa pagbudhi sa iyang
bana.
tungod sa covid
miuli si lenlen sa
probinsya
unya ang iyang anak
wala na gani
nakaila kaniya
imbis nanay ang
tawag kaniya
gitawag lamang
siya nga "hoy!"
o kaha ba "Manang"
sa laing bahin ang
usa ka tigulang nga
bag-o niyang gibantayan
karon, kay lagi
kinahanglan man gayod
siya nga manarbaho aron
mabuhi ang iyang mga
anak
dako sab ug problema,
gipatay ang anak niyang
lalaki nga wala usab silay
maayong relasyon
gani gusto man usab siyang
patyon niadtong tawhana
dili sab kaayo maayo ang
iyang pagtagad sa iyang anak
nga babaye nga naminyo apan
wala maghatag kaniyag apo
busa dako kaayo ang iyang
pagmahay kay asa na man
kaha padulong ang iyang
tinigom nga katigayonan?
dako ang iyang pagmahay
unya kon magsugod na gani ug
paambit si lenlen sa iya usab nga
dakong suliran, masuko ang tigulang,
kay lagi, gamay ra kana kaysa
iyaha, unya moabot ang iyang
pagkangil-ad ug batasan
magsigi ug reklamo sa iyang
kahimtang, igang ang kalibotan,
walay lami ang niluto nga pagkaon,
samok ang gawas, dili siya katulog,
katol ang iyang ulo, sakit ang iyang
tiil, uga ang iyang buhok,
hanap ang iyang panglantaw,
dili siya kahinumdom kon asa na
usab nabutang ang iyang rosaryohan,
kon pila na ang iyang kwarta sa
bangko, kon nakabayad na ba ang
iyang utangan,
etcetera etcetera
ang iyang anak nga babaye sayo
sang migawas sa ilang balay aron pagpahungaw
sa iyang mga kahigwaos sa iyang inahan
nga halab ra usab gayod kaayo sa salapi,
miikyas, gipangita ang ig-agaw nga mangkay
aron maghisgot silang duha sa karaan nilang
mga kaniadto kalipay
ako nga nagsulat kabahin niining tanan
mihangad sa langit, nangamoyo sa Ginoo
nga unta kon kinsa man ang wala na gayod
makauyon sa kalibotan, nga unta
kuhaon na sa Ginoo aron ipahimutang na
sa langit, aron kinsa kadtong mabilin ning
kalibotan, mosulay sag tilaw sa tinipigan
nga kalipay,
sama ni Lenlen.