sa human nianang panagbulag
sa kahayag og sa kangitngit
mosumbalik kanimo
ang imong gipili kaniadto

magbagotbot kanimo ang palibot
ang mga dahon manilhig sa ilang kaugalingon
kay sila nagkatuagsa
wala magpabilin ang uban sa silong sa kahoy
sa gugma

gusto unta nakong tul-iron ang mga hiwi
apan balikog usab ang akong mga kamot
og ila akong gikataw-an

mihangad ako sa langit
nangita og katin-awan sa mga panganod
aron lang unta ako nimo masabtan
apan ako usab naanod
og wala'y mitabang kanako
bisan og ako
misyagit

wala kapug-ngi ang baha sa kapungot
sa kakusog sa ulan sa imong mga luha
mipasilong ko sa payong sa akong kaligdong
apan nabuslot na kini sa akong mga pasalig
nga wala
diha kanimo
nako matuman

dili nako mabasol ang mga bato sa akong tiilan
nagpabilin silang tig-a
sama kanako
mataranta ang mga rason og ang mga
kahubitan magsamparay
nahubog ako sa tuba sa iyang kaanyag
og nakalimtan ko ang mga utlanan
sa dagat og yuta
ang langit misamot kahabog
sa akong
mga kamot

niining panagbulag, palihog lang ayaw ako
pangitai nianang mga tubig sa
katin-awan

lubog kaayo ang akong mga pagbati
og kon malumos ako
sa lilo sa akong kalibog
sa akong tingog
sa akong kataposan
intawon ayaw og pamati