sa pilosopiya nga ang atong kinabuhi dinhi
usa ka dakong pader
gibangga ni Albert ang iyang kotse niadtong gabhiona
(dili man unta siya hubog kay siya dili man gani
moinom bisag beer man lang)

sa usa ka dakong pader, nabuak ang iyang bagolbagol
og sa pagpiyong sa iyang mga mata makita nga
wala kini bisag gamay na lang nga kahadlok
gani ang pagpahaluna sa iyang mga pilok diha sa iyang mga mata
nag-asoy man sa usa ka dakong pasalamat

usa ka pahulay
(sa dayon, nianang kahayag nga walay pagkapalong
mao kana ang orasyon)

mao ra usab ang nahitabo kang Ernesto
maingon nga pareho ang ilang gipili nga kapalaran
ang pagbangga nianang dili matarog
kanang segurado gyod nga siya ang mapungil

mao lang sa gihapon
nakab-ot ang gipangita nila nga sulbad
sa kagubot sulod sa ilang mga hunahuna

mora bag ang nylon sa ilang pasol maayong pagkalukot
og dili na makit-an asa ang sinugdanan og ang kataposan

busa ila na lang giputol aron mahuman ang tanan
og ang isda sa kahangtoran
dili na mabingwit

nangutana ko ni Fr. Moreno, kon ngano nga ang mga pader
og ang mga haligi
og poste sa atong mga kalsada
nahimo na mang mga ginoo

mikibit-balikat ang pari nga akong classmate kaniadto sa ateneo
" I don't know" maoy iyang ingon
og dayon niyag higop sa iyang kape nga init kaayo

sulod sa akong kasing-kasing naa ko'y nakita nga kahayag
kaniadto misulod ako nianang maong langob
wala ko miiyak
wala ako mitoo sa mga anino

migawas ko og nangagho, og karon takos na usab akong moingon
wala usab ako masayod
ako usab, naglutaw-lutaw lamang