nangliki ang ngabil
sa tiguwang
nga dakog kasuko
sa kalibotan

kadtong wa imbitaha
sa among salo-salo
kay lagi adlawan man
sa akong asawa
iyang gipangkasab-an
"nganong ania man
kamo dinhi? dili kini
pista!"

iyang gibugaw sama sa
mga maya nga gustong
moukit sa among mga
gihay, gitudlo niya sila
og giingnan "pamahawa
kamong tanan!"

pagkahuman, bisag sakit
ang iyang kabukugan
gisirad-an niya ang balay,
gisirad-an niya ang labat
og mibalik siya sa sulod
gipangita niya ang
kahulugan kon unsa ba
kining kalipay

usa kini ka salampati nga
miabot, mitugdong sa
altar nga puno sa prutas
giithan niya ang tanan
didto ug dawog lupad
gawas sa mingaw nga
bintana.